“There is a monkey on your back". O-O'

Hello dear dear readers,

Hier weer een verhaaltje van mij uit het verre, verre Bali. Heb mijn eerste scooterongeluk gehad (15-11-2010). Zo ik heb het gezegd. Leeft iedereen nog? Nou ja ongeluk. Het kan bijna geen ongeluk genoemd worden. Ik zat bij Eduard achter op Lisa’s scooter, toen hij is even wilde zien hoeveel graden het ding kon hellen in een bocht op nat gras. Nou flink wat graden dus. Helemaal pijnloos was het niet. Mijn been bleef hangen en de spieren hebben een flinke optater gekregen, maar ik heb niet meer dan een schaafwond. “Oelewapper!”, schreeuwde ik uit. Waarop hij antwoorde: “Dit is de eerste keer dat iemand mij een oelewapper heeft genoemd”.

Het stalkerverhaal is heeft ook een staartje gekregen. Ben ondertussen nog 2 keer ge-sms’t door Gusman, waarin hij me schreef dat hij me miste. MISTE! Blegh. Beetje overdreven bericht voor iemand die je een keer 15 minuten heb gesproken op de crematie van je opa.

Op woensdag (17-11-2010) was er een nationale Islamitische feestdag en kwam grotendeel van mijn leerlingen niet opdagen, daarom had ik het lekker rustig. ’s Avonds zijn Lisa, Eduard en ik naar Ubud gereden om daar een Kecak en vuurdans mee te maken. Het koste 75.000 RP, wat ons verschrikkelijk duur in de oren klinkt, totdat je relativeert en je indenkt dat het maar 6 euro is. Inburgering noemen ze dat in Nederland.

Het heet de Kecak dans, omdat er een stuk of 80 mannen constant ‘chak, chak, chak’ zeggen en dan met hun handen zwaaide. Er zaten oude mannen, dikke mannen, jonge mannen en ook heel dunne mannen in de cirkel. Het verhaal ging dat er twee heren en een dame op pad waren en dat een van hen op een hert ging jagen, die eigenlijk een heel belangrijke God was. Het hert deed alsof hij de jager was en de tweede man ging kijken of alles goed ging. Het meisje bleef dus alleen achter en werd ontvoerd door de slechte God.

De twee jagers vroegen daarop Shiva om hulp en die stuurde de Vuurvogel, Garuda. Deze at een enorme slang op en beschermde zo de twee jagers. De vrouw werd bevrijdt. Eind goed al goed. Daarna kwamen er nog 2 dames in trance, die een bijna synchrone dans uitvoerden. Als laatste was er nog de spectaculaire vuurdans, waar een man met een stokpaard door brandende kokosnootschalen danst. Ook hij was in trance en hij bleef ook nog wel lang in het vuur staan. Toen de dans klaar moest zijn, moesten de helpers ´het paard´ in bedwang houden en op de grond duwen, waarbij de geest uit hem werd geschud en hij verdwaasd om zich heen keek. Er was ook nog een priester aanwezig die de meisjes en de jongen die in trance waren geweest zuiverde.

De jongen van het paard, zat nog steeds uit te puffen toen wij weggingen, met zwart geblakerde voeten.

Op donderdag (18-11-2010) zijn Lisa en ik vroeg opgestaan (dat was de bedoeling) om naar Ubud te gaan. Naar monkey forest! De parkeerwachter, probeerde ons 5000RP af te troggelen om onze scooter neer te zetten, door ons een parkeerkaartje voor een bus te geven. Gelukkig had ik daar al een keer eerder geparkeerd en kon ik hem gelukkig op zijn daad betrappen. Hij wist niet hoe snel hij weg moest komen toen hij ons het geld had teruggegeven.

Lena (meisje uit Canada. Zie “You look like Justin Bieber”) was toen zij naar Monkey Forest ging gebeten en moest drie rabiës shots. Het feit dat ze visitekaartjes, in 3 verschillende talen, van het dichtstbijzijnde ziekenhuis bij de balie hadden liggen, was niet super geruststellend. Maar goed wij naar binnen en daar waren ze hoor: Apen! Honderden apen. Kleine apen, grote apen, jonge apen, oude apen. Bij de ingang werden de originele monkey forest bananen verkocht, maar dat leek ons een beetje duur, 20.000RP voor een paar bananen. Even voor de duidelijkheid. Hier in Klungkung betaal je 9.000RP (90 cent) voor dezelfde hoeveelheid. Ja, ik ben en blijf een Nederlander he.

Op een gegeven moment zat ik ergens op een muurtje en toen voelde ik wat aan mijn tas trekken. Ik kijk om: zat er een enorme aap aan mijn tas te bijten. Toen ik opstond bleef hij gewoon hangen. Toen ik ging lopen, bleef hij ook hangen. Toen ik begon te rennen bleef hij ook hangen. AAAAH! Ik wil geen rabiës! Lisa heeft van dit voorval een hele ‘mooie’ foto gemaakt. Daarna moest ik even wachten, omdat Lisa de slappe lach had en niet meer kon lopen. Niet veel later zat ik weer op een muurtje, komt er een Australisch paar langs, die bleven staan en naar me gingen staan kijken. Net toen ik wilde vragen wat er aan de hand was, zei de jongen: “There is a monkey on your back”. O-O… AAAAAAHHHHH!!! Lisa weer helemaal in een deuk.

Toch wilde ik wel een keer een foto, waarin ik niet paniekerig weg aan het rennen was. Dus ik al mijn moed bij elkaar geschraapt en ben ik vrijwillig tussen de apen gaan zitten. Het resultaat zie je op de foto!

Voor iedereen die nu denkt: Zeg, ben je nou vakantie aan het vieren of vrijwilligerswerk aan het doen?.... Af en toe vraag ik me dat ook wel af. Hehe. Afgelopen week waren er tentamen en ik ga niet kijken hoe de leerlingen aan het spieken zijn, daarom moeten we alleen ’s middags lesgeven, maar gisteren was er weer nationale feestdag en waren wij wel op school, maar de kinderen niet. Volgende week zijn er lessen, de week erop herkansingen en de week daarop is er een tweeweekse ceremonie. De Balinezen en hun ceremonies *zucht*.