Karma will get you!

Selamat soré! (Goedenavond).

Bij jullie is het nu 15 uur ’s middags. Bij mij 10 uur ’s avonds. De wintertijd is bij jullie van het weekeind ingegaan, wat inhoudt dat het bij jullie nu een stuk kouder gaan worden. I’m not really sorry to say dat het bij mij overdag gemiddeld 35 graden is en ’s nachts 30.

Ik wil graag even melden dat ik officieel heb meegedaan met de gamelanband (2-11-2010). Ik ben dus nu meer dan een spek en bonen lid. Ik mocht op de gong. De kleinste gong die er is, maar ik was zo trots. Totdat ik erachter kwam dat de gong helemaal niet boven de rest van het instrumenten uit kwam. Het duurde ook maar een uur en het was voor mij compleet onverwacht afgelopen. Naja. Ik kan in ieder geval zeggen dat ik er bij zat en dat er iets van een gevoel van ritme naar boven kwam drijven.

Ik moest ook les geven met mrs. Augustina wier man weer aan het helen is. Naaah.. Wat een rampenplan die leerlingen van haar. Vorige keer waren ze zo leuk (zie de Leonardo di Caprio blog) en nu zaten ze daar als een stelletje zombies naar me te staren terwijl ik ze probeerde uit te leggen wat een synoniem is. Natuurlijk is het een beetje saai, maar kom op. Er is in ieder geval veel te veel energie aan ze verspilt.

Vandaag (3-11-2001) was echt een hele lange dag. Ik heb Mrs. Augustina vandaag geholpen een voorstel voor een nieuw vak te vertalen van het Bahasa Indonesia naar het Engels. Nogmaals: Naaaah! Wat doen ze me hier aan? Super moeilijke woorden en een grammatica puzzel waar je u tegen zegt. Maar goed. Het is gelukt en ik heb een doughnut als bedankje gekregen.

Vanmiddag met Komang naar Klotok beach geweest. Je kon het strand op dmv een tempel, maar daar mocht ik niet in om verschillende redenen. Er stond wel een enorm standbeeld in deze tempel die eigenlijk niet te missen was. Wat een griezelig, maar toch ook mooi beeld.

Wij hebben dus de andere ingang genomen, waarvoor je eerst een brug over moest die voor de helft ingestort was. Dat was een behoorlijk diep gat! Op het strand waren een heleboel mensen aan het werk. Ze waren iets uit het zand en tussen de rotsen vandaan aan het halen. Dat moet echt een heel moeilijk en zwaar leven zijn en toch waren ze op de een of andere manier toch vrolijk en vriendelijk. Ik heb een enorm respect voor deze mensen.

Komang liep met een jas aan, omdat hij niet nog bruiner wil worden dan hij al is. Dat is namelijk een symbool van armoede. Alleen mensen die in de landbouw werken zijn bruin. Er worden hier ook verschillende producten met bleek erin verkocht om de huid witter te maken. Dus eigenlijk het exact tegenovergestelde van wat de mensen in het westen doen. De tegenstellingen weer. Jammer dat de jas zwart was en hij dus zo een beetje aan het doodgaan was in dat ding.

Karma heeft ook mij te pakken gekregen vandaag. Ik duwde Komang de zee in, terwijl hij eigenlijk een beetje bang is voor water. Nog geen twee minuten later werd ik verrast door een hoge golf en die probeerde ik te ontwijken. Wat ik niet had gezien was dat er een steen achter me lag. Dus plons! Jah. Dat was wel verdiend denk ik.

Op de weg terug naar huis zag ik een vrouw met een varken op haar schoot achterop de scooter (levend). ’s Avonds zijn Eduard en ik naar Gyanjar gereden en hebben we waarschijnlijk datzelfde varken op zitten peuzelen. Heerlijk zo’n varken aan het spit! Beter dan een braadstuk ;).