Really? Is my but that big?

Goed even een tussenstop. Ben ik Kuala Lumpur! Heb de eerste 11 en een half uur (11 EN EEN HALF UUR WTF!!!) erop zitten en moet nog 6 uur wachten voordat ik die laatste sprong naar de andere kant van dat watertje en dan ben ik er. Dan wordt ik in de warme en benauwde armen geslagen van het eilandje Bali.

Anyway: Even een korte samenvatting over het vertrek en de vlucht. Er waren een paar dierbare vrienden en familie die me kwamen uitzwaaien. Natuurlijk werden een paar tranen gelaten (Thanks mam) en toen werd het tijd om door de douane te gaan. Daar heb ik nog even rondgedoold, maar we mochten al vrij snel instappen. En ik zat tussen 2 mannen in. Als u naar links kijkt….. dan ziet u rechts niet. Ha! Hebben we dat grapje ook alvast gemaakt. Nee even serieus. Links van mij zat een man die bijna de hele reis gruwelijke foto’s aan het kijken was in een mooie PowerPoint over de geweldige kunst van Plastic Chirurgie (nee seriously, echt gruwelijk. Kinderen die aan hun hazenlip werden geopereerd enzo) en rechts zat een jongen met wie ik nu een kopje koffie aan drinken ben. Ene Wiebe. Van de HvA. Jaja. We hebben de laatste 3 uur van de vlucht wat gepraat. Gezellig.

Nu zul je je vast en zeker afvragen waarom ik deze titel heb gekozen. Nou.. Ik ging zitten en ik vraag me af hoeveel kilo ik nog meer moet wegen om er niet meer in te passen. Dat zal niet bijster veel zijn. Ik kon serieus niet eens normaal mijn afstandsbediening pakken.. Ik heb de plastic chirurg nog net niet gevraagd om liposuctie. De rest was wel ok hoor. Goede service. Leuke films (Karate Kid, Letters to Juliette, Glee en talloze spelletjes), lekker eten. Chicken Masale heette het volgens mij en als ontbijt een omeletje met een croissant en een toetje. Goed en nu zit ik dus op Kuala Lumpur.. Met Wiebe…en een Starbucks vanilla late..
Tot snel!